مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
شاعر : ابراهیم لآلی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
وقتی نبود صحـبت ما بود صحـبـتـش وقـتی نـبـود خـلـقـت ما بود خـلـقـتـش
عـالـم به درک کُـنه مـقـامش نمی‌رسد نـائل به درک فـضـه بیـایـد نـهـایـتـش
آن از نجـابـتـش که گـرفته ز کور رو رفته به جنگ چل نفر این از شجاعتش
خـانه به خانه حق علی را طلب نمود مانـند کـوه پـشت عـلـی بود غـیـرتـش
از سیلیِ به صورت زهـرا گذر نکرد محـشـر درست کـرد خـداوند بـابـتـش
ماندم چـگـونه بر در خـانه لـگـد زدند جبـریل با اجـازه می‌آمـد به خـدمـتـش
تا گفت: ذابَ لَحمی عَلی؛ صِرتُ کَالخیال حال عـلی خراب شد از شرح حالـتش
تا دست او شکست دل مرتضی شکست کم میرود به خانه عـلی از خجـالـتـش
زهـرا سپـرد تـشـنه نـمـانـد لب حسین مانند چوب، خشک شد آخر وصیـتش
با بازوی شکستۀ خود دوخت پیروهن اما به دست شـمر هدر رفت زحـمتش
|